هدف مقاله حاضر واکاوی آثار "جوزف مورفی" در حوزه مطالعاتی رهبری و مدیریت آموزشی است. جوزف مورفی دکترای مدیریت آموزشی دانشگاه ایالتی اوهایو و کارشناسی ارشد مدیریت مالی عمومی دانشگاه شیکاگو، لیسانس آموزش ابتدایی کالج ماسکینگوم، معاون اقتصاد و مدیریت بازرگانی دانشکده آموزش پیبادی، استاد آموزش دانشگاه واندربیلت و استاد میبورن در دپارتمان رهبری و سیاست‌گذاری سازمان‌ها و یکی از نظریه‌پردازان معاصر مدیریت و رهبری آموزشی است که مطالعات او در زمینه بهبود مدرسه، با تأکید ویژه بر رهبری و سیاست گذاری، تأثیر عمیقی بر فهم و توسعه رهبری آموزشی و بهبود کیفیت مدارس داشته است. مورفی در زمینه مدیریت و رهبری آموزشی ۲۰ کتاب را تألیف، ۱۲ اثر را ویرایش و مقالات زیادی را منتشرکرده است. مورفی در آثاری مانند "چشم انداز: داربستی ضروری" (۲۰۱۴) و "رهبری مثبت مدرسه" (۲۰۱۹) هدف خود را "توسعه مفاهیم توضیحی یکپارچه‌ای می‌داند که چارچوب مفیدی را برای در نظر گرفتن عمل در شرایط خاص به افراد ارائه دهد". او چشم انداز بهبود رهبری مدرسه را به سه حوزه متمایز اما مرتبط تقسیم بندی می‌کند: "ماموریت"، که به ارزش‌ها و هدف کلی می‌پردازد. "اهداف" برای جهت‌دهی و "انتظارات"، که اهداف خاصی را تعیین می‌کنند. مورفی در آثار خود پارادایم‌های سنتی را به چالش می‌کشد و با پرداختن به مؤلفه‌هایی مانند "بازسازی نظام آماده‌سازی رهبران مدارس" و "بازسازی نظام‌های آموزشی" چشم‌اندازی نو برای رویکردی پاسخگویانه‌تر و مسئولانه‌تر به رهبری مدرسه در قرن بیست و یکم ارائه می‌دهد. این مقاله با بررسی آثار جوزف مورفی و ردیابی بینش‌های او در رهبری و مدیریت آموزشی با تأکید بر بهبود رهبری مدرسه می‌تواند مسیر تحول دانش‌پژوهی رهبری آموزشی را به سوی بازآفرینی مفاهیم رهبری مدارس برای رسیدن به رویکردهایی عملگرایانه هدایت کند.
